domino558.fotkoblog.pl

Odzyskuje świadomość, w jakiejś brudnej ubikacji. Oddech jak bym pił berbele ze szpitalnej kaczki.
Ciężkie bicie draksy, zarzygane laczki. Pisał o tym micze , znów otchłań na mnie patrzy.
Telefon od matki, nie ma opcji bym odebrał. Ledwo łapię tlen jak bym miał strzaskane żebra.
Chyba coś ze mną nie gra, całe ciało mnie boli, tańczę z diabłem przy akompaniamencie paranoi.
Pamiętam jakiś stolik, pamiętam jakieś driny, ćma barowa, biby, niedobór melatoniny.
Nie wiem kim byli ludzie, którzy robili mi zdjęcia. Mam nadzieję , że to sobie wszystko wkręcam - demencja.
Pierdolony ciężar , objawy delirki , resztka świadomości rzęzi jak zatarty silnik.
I muszę być silny choć stres za gardło łapie, a czarne wizje wija się jak kokony pijawek.
Koszmary na jawie. W psychodelicznym cyrku, znów gram pierwszoplanową rolę urwanego filmu.
Kilka nowych sińców skąd je mam nie pamiętam. Strach w bebechach pełza jak jebana skolopendra.
Cmentarz szarych komórek, nie śpię po nocach, zimne poty, odór toksycznego osocza.
Stoję z opaską na oczach, pod egzekucyjną ścianą, a złe myśli jak kruki, rozszarpują tożsamość.
Tutaj lekarze nie kłamią , więc skumaj to typie. Że balet w za dużej dawce może zrobić z Ciebie cipę.
A życie Cię nauczy właśnie tego małolacik , że docenisz psychiczne zdrowie wtedy jak je stracisz.